Storytelling No5: “in media res”

Αν θέλεις να δημιουργήσεις σασπένς, αγωνία, μυστήριο και να διατηρήσεις την προσοχή του κοινού σου στο αμείωτο από την πρώτη στιγμή, τότε το in media res είναι ο ιδανικός τρόπος.

Storytelling series: αφήγηση με την τεχνική «in media res»

Aς ξεκινήσουμε με ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα αυτής της τεχνικής αφήγησης: «Επιτέλους, γύρισα ύστερα από δυο εβδομάδες απουσίας. Οι δικοί μας βρίσκονταν από τρεις κιόλας μέρες στο Ρουλέτενμπουργκ. Νόμιζα ότι με περιμένουν πώς και πώς, αλλά έπεσα έξω. Ο στρατηγός έδειξε εξαιρετική αδιαφορία. Μου μίλησε με υπεροψία και με ξαπόστειλε στην αδελφή του. Ήταν φανερό ότι κάπου είχαν οικονομήσει λεφτά. Μου φάνηκε μάλιστα ότι ο στρατηγός ντρεπόταν λιγάκι να με κοιτάξει.» (Φίοντορ Ντοστογιέφσκι, «Ο παίκτης», Κεφάλαιο 1, σελίδα 1). 

Εκτός αν θέλετε κάτι πιο σύγχρονο, τότε μάθετε πως με αυτή την τεχνική στήθηκε η εναρκτήρια σεκάνς της ταινίας Kill Bill Vol.2 …και ναι, τότε θέλουμε ως κοινό να μάθουμε περισσότερα για την Ούμα Θέρμαν που ξεκινάει …άσχημα.

Αν θέλεις σασπένς, ξεκινάς από τη μέση της δράσης και πας πίσω

Aν θέλεις να δημιουργήσεις σασπένς, αγωνία, μυστήριο και να διατηρήσεις την προσοχή του κοινού σου στο αμείωτο από την πρώτη στιγμή, τότε το in media res είναι ο ιδανικός τρόπος για να το πετύχεις.

Ξεκινάς να μιλάς και να επικοινωνείς από τη μέση της δράσης. Ακριβώς από τη μέση της ιστορίας που είχες να τους πεις. Περιγράφεις αμέσως δηλαδή τη στιγμή της κορύφωσης των γεγονότων, χωρίς να δίνεις όλες τις πληροφορίες που συνθέτουν τη συνολική εικόνα εξαρχής. Σκεφτείτε ένα παράδειγμα παό τον κόσμο των επιχειρήσεων : «πήγα στην αγορά και ρώτησα για την καμπανια του προϊόντος μας, και όλοι με πολύ αγριεμένο ύφος μου είπαν πως και να διαφημιστούμε δεν έχει πια σημασία – όλοι τους δεν θα μας αγόραζαν, αφού είμαστε τόσο ακριβοί»!

Η «in media res» eίναι μια κινηματογραφική τεχνική, που χρησιμοποιείται και στον λόγο αφήγησης, όταν θέλεις να πας «κατευθείαν στο ψαχνό». Ξέρετε, εκείνες οι ταινίες που ξεκινούν από το κεντρικό συμβάν και μετά γυρίζουν προς τα πίσω, για να δούμε τις λεπτομέρειες και το τι ακριβώς συνέβη..

Είναι τεχνική υψηλής έντασης και αμείωτης προσοχής

Aν αναρωτιέστε, γιατί να το κάνουμε αυτό, η απάντηση είναι απλή. Πρώτον, κερδίζεις την αφοσίωση του κοινού, δημιουργώντας μέσα τους ερωτήματα και κινείς περισσότερο τις προσδοκίες και την περιέργεια να μάθουν ποιός, πότε, πού και γιατί, δίνοντας ακόμα περισσότερη έμφαση στο κρίσιμο σημείο της ιστορίας! Το έκανε ο Stanley Kubrick στην ιστορική ταινία Lolita του 1962. Κάντε το κι εσείς, ξεκινώντας την παρουσίασή σας από κάτι τρομερά σημαντικό (απίστευτο;) που συνέβη, αφήστε τους να κάνουν αχά! και τότε πηγαίνετε πίσω τα βήματά σας, για να τους κρατήσετε μαζί σας.

Και σιγά-σιγά αρχίζεις να ξετυλίγεις τα γεγονότα με τη σειρά που συνέβησαν. Προσοχή, ωστόσο! Θα πρέπει να διατηρήσεις την ιστορία σου σύντομη και περιεκτική, διαφορετικά κινδυνεύεις να χάσεις το ενδιαφέρον του κοινού σου! Θέλεις να κρατήσεις τόσο το ενδιαφέρον τους όσο και την αγωνία τους να κορυφώνεται, ικανοποιώντας την περιέργειά τους και απαντώντας τα ερωτηματικά που έχουν δημιουργηθεί.

Θυμάμαι, τότε στη διαφήμιση…

Πολύ συχνά στα pitch νέων λογαριασμών πελατών που κάναμε στη διαφήμιση, ξεκινούσα την παρουσίαση της ομάδας με αυτή τη τεχνική αφήγησης. Τους “βάραγα” με ένα εύρημα που για παράδειγμα είχαν πει πελάτες-καταναλωτές τους, ένα vox-pop. Κάποιοι από τους πελάτες έμεναν εμβρόντητοι, άλλοι ήθελαν να ακούσουν πολύ περισσότερα ευρήματα στρατηγικής-κοινού-έρευνας για να συνθέσουν και να καταλάβουν. Πάντως είχα την προσοχή τους. Το έκανα για να καταλάβουν που βρισκόμαστε, ποιό είναι το πρόβλημα και μετά με λιμάνι αυτή την έναρξη, να μπορώ να συνδέω όλες τις πληροφορίες και λεπτομέρειες, ώστε να αρθρωθεί η τελική πρόταση.

Επίλογος

Η δυσκολία της τεχνικής είναι στη μαεστρία του πόση πληροφορία δίνεις στην αρχή και πώς πλέκεις και αναπτύσσεις την εξιστόρησή σου στη συνέχεια. Είναι ιδανική αφηγηματική τεχνική για μεγάλης διάρκειας αφηγήσεις, οπως για παράδειγμα κινηματογραφική ταινία ή ντοκυμαντέρ, και ακόμη καλύτερα σε αυτοβιογραφική παρουσίαση.

Θα ήθελα να κλείσω και να σας αφήσω με ένα εξαιρετικό παράδειγμα αυτής της τεχνικής αφήγησης, από τον Zak Ebrahim στην TED Talks ομιλία του «I am the son of a terrorist. Here’s how I chose peace» που είναι μια άρτια αφήγηση, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον και κάνοντας ισχυρές συμβολικές εικόνες …να λαμβάνουν χώρα ξανά …στο ακροατήριο! Κρίνετε τη σιωπή και αφοσίωση του ακροατηρίου και το standing oviation.

Θα σας περιμένουμε στο 6^ο μέρος του Storytelling series. Stay tuned!